San Nicolas en Baby Beach

Maandagochtend vertrokken we op ons gemak richting het zuiden. Wat een drukte op de weg! Het moest even tot ons doordringen dat het voor de mensen hier een gewone werkdag was.
We deden er wat langer over dan verwacht, maar kwamen uiteindelijk toch in het centrum van San Nicolas uit. Al snel zagen we allerlei muurschilderingen en ook een meisje en een vrouw, die bezig waren met een mozaïek van een vlinder. Toen we even aan de praat raakten, kwamen er nog twee andere kunstenaars bij, die ons vertelden wat we beslist moesten gaan zien hier. Ook adviseerde ze ons naar Charlies pub te gaan.
Deze laatste was snel gevonden en overtrof onze verwachtingen. Dit voormalig zeemanscafé hangt vol met allerlei aandenken en rariteiten. De kleinzoon van de oprichter heeft die verzameling in de jaren zeventig opgehangen.
Charles, een Nederlander, bleek, volgens het bord aan de muur, uit Weert te komen. Marieke poseerde er vol trots naast.
We hebben lekker een glas fris gedronken aan de bar, ondertussen de overdaad aan interessante spullen bewonderend.
Daarna verder door deze schilderachtige plaats. Het was erg warm en heel stil op straat.
Helaas was het museum, waar Edwin ons naartoe had gestuurd, gesloten op maandag. Dat was jammer. Op naar O'Neals, waar je lekker Caribisch kon eten. Na even zoeken, bleek ook die gesloten. Dat was wel echt een teleurstelling.
Maar goed, we gingen naar het strand, in de hoop dat daar wel een lunchgelegenheid zou zijn.
Gelukkig bleek dat het geval. Bij Baby Beach was een zeer Amerikaanse bar met Flintstones stoelen en tafels en dito bediening!
De kaart was dus erg van de burgers en fries, maar gelukkig ook wat lokaals.
We aten heerlijke conch in knoflook met veggie rice en gebakken banaan.
Daarna naar het zalige strand en de zee, wat net zo mooi was als Edwin ons verteld had.
In zee hebben we op het eind van de middag ook nog een grote zeeschildpad gezien. Hij zwom rustig tussen de mensen door, af en toe met zijn kop boven het water.
Rond zes uur weer richting huis, waar we dus in het donker aankwamen. Lekker loom op de veranda toastjes gegeten en heerlijke door Gerrion gemaakte pasta salade. Wat een leven!